Hona Odriozolaren kontakizuna:

"Duela urte batzuetatik daukagu etxean jarrita Jaurlaritzaren BetiON zerbitzua, 88 urteko amarentzat. Hasieran, lepokoa jarri zioten, baina router moduko aparatu bat ere jartzen dute etxean, edozein larrialdi izanez gero aparatu horretako botoi gorria sakatzeko.

Aste Santuaren aurreko asteburuan, ama ohi baino gehiago nekatzen hasi zela iruditu zitzaigun, eta adi geunden norantz eboluzionatuko ote zuen. Martitzenean (apirilak 12), merienda eman eta egongelara eraman genuenean (17:15), arnasa arin hartzen ari zela-ta, botoia baliatu nuen.

Esan zidaten mediku batekin jarriko nindutela, eta, luze jo gabe, ahots batek: "Me puedes contar un poco lo que os pasa?" Orduan, galdetu nion ea mediku euskaldunik ez zegoen, eta esan zidan itxaron egin beharko nuela eta deituko zidatela haiek telefonoz. Eskegi egin zigun deia." Minutuak pasatzen hasi ziren, gu deiaren zain, eta urduri jartzen hasi nintzen amak gero eta arnasa estuagoa zuela ikusita, eta deirik ez. Berriro deitu nuen, eta esan nien mesedez norbait edo anbulantzia bat bidaltzeko ahalik eta lasterren, gauza okerrera zihoala zirudien eta.

Gertatutakoa azaldu nion BetiON zerbitzuko langileari, eta esan zidan, honela, inolako pudorerik gabe: "Tanto te cuesta hablar en castellano?". Nik hasieran ez nuen ulertu zer ari zitzaidan esaten, baina erreakzionatu nuenean, esan nion: "Zeeeer...? Zer ari zara esaten...?

Eta, orduan, langile hark esan zidan: "Estás poniendo el idioma por delante de la salud de tu madre". Esan nion izugarria iruditzen zitzaidala esan zidana, prentsara idatziko nuela eta emateko bere izena. Baina bidaltzeko anbulantzia bat lehenbailehen...! Berriro eskegi zidaten deia, eta zur eta lur geratu nintzen.

Ez nekien zer egin behar nuen, berriro deituko zuten... Eta, azkenean, ama pixka bat lasaitu nahian ibili ostean, SOS deietara deitzea erabaki nuen. Dei horretan niharduela, betiONeko aparatua aktibatu zen.

Egoera azaltzeko esan zidaten, eta esan nien dagoeneko bidean zela anbulantzia. Hala, amaitutzat eman zuten komunikazioa berriro. Zorionez, laster etorri zen anbulantzia bat, eta Mendaroko ospitalera eraman zuten ama.

Negargarria da holako zerbitzu bat euskaraz eskatzeagatik Jaurlaritzako langile baten errieta moralista entzun behar izatea. Arazoa ez da nik zerbitzua euskaraz eskatu izana, baizik eta betiONek ez daukala prest mediku euskaldun bat, erdalduna daukan bezala.

Zerbitzua, hilero ordaindu duguna, erdaraz baliatu izan bagenu, berehala hartatuko gintuzten. Baina euskaraz eskatzeagatik, zain egon behar izan genuen (halako egoera batean horrek suposatzen duen guztiarekin), eta are langile baten errieta moralista jasan behar izan nuen.

Horrelako gauzek oso-oso-oso gaizki sentiarazten zaituzte, eta benetan pentsarazten dizute ea ez duzun ondo jokatu eta zalantzak sortzen zaizkizu zure amaren osasuna deskuidatu ote duzun. Eta hori euskaldunok egunero bizi dugunaren adibide bat baino ez da. Beti bigarren mailako.

Aski da, euskaldunon hizkuntza-eskubideak ez dira bermatzen Euskal Herrian, eta, gainera, gaizki sentiarazten gaituzte eskubideak aldarrikatzeagatik. Geratzen zaidan bakarra Behatokian eta Twitterren salatzea da, baina pasatako momentu txarra ez dit inork kenduko. #BetiTXAR"

Odriozolak @BetionEJGV Twiterreko kontua aipatu zuen atzo hari honetan, baina kontu horretatik ez dago erantzunik. 2019tik geldi dahoen kontua dela dirudi. Odriozolak dioen bezala, BetiON ordainpeko kontua da; baina webguneko estekan prezioari buruzko informazio esteka ez dabil. Irudia "Nola eskatzen da" informazio orritik atera dugu; bertan zehazten ez den gauza bat, dirudienez, honakoa; SE PIDE EN CASTELLANO.