Santiagon jaio zen 1920an eta La Reina (bere arbasoen Larrain abizenetik eratorritako leku-izena) komunan hil berri da. Irakaslea izan zen 22 urtez eta antzerkia zuen pasio: aktore, zuzendari eta antzerki idazle aritu zen.

Liburu hauek ere idatzi zituen: Borrokalari baten antihistoria, 1993an argitaratu zuen baina Pinocheten diktadura garaian idatzi, eta Clotario Blest sindikalistari buruzko biografia da. Pertsonaia historikoetan oinarritutako nobelak ere idatzi zituen, besteak beste Violeta Parrari buruzkoa. 2000. urtean Difícil envoltorio (Ezinezko zen gordetzea itzuli daiteke...) liburuan idatzi zituen bere testigantzak.

Mujeres Por La Vida mugimenduko kide izan zen, diktaduraren aurkako emakumeen taldea. Demokrazia berrezartzea zuten helburu, eta bat-bateko ekintza baketsuak eta martxa publikoak egin zituzten, gizartean eragiteko.

Azken urteetan hitz egin ezin bazuen ere, iragan urriaren 18an hasitako mobilizazio sozialen aldekotasuna adierazi izan zuen idatziz (argazkian ikus daitekeenez):

Umearoa aitonarekin Frantzian, diktaduratik ihesi

Zortzi urteak arte bere aitona (amaren aita) Eliodoro Ponce Yanez de León-ekin Frantzian bizi izan zen, eta itzuli zenean gaztelera ahaztua omen zuen. Eliodoro Ponce Partido Liberal-eko buru egin zen, eta 1894an diputatu izendatu zuten. 1917an La Nación egunkaria sortu zuen baina erbestera jo behar izan zuen 1927an Carlos Ibañez del Campo-ren diktaduratik ihesi. Diktadoreak egunkaria bereganatu zuen eta diktaduraren bozgorailu bihurtu. Eliodoro Ponceri bere biloba txiki Monicak lagundu zion erbestera.

Pinocheten diktaduratik ere ihes eta aurkari

Bere seme eta alaba MIR mugimendu iraultzailean militatzen ari zirela-eta, Monica Echeverria eta bere senar Fernando Castillo Velasco Erresuma Batuko Cambridge unibertsitatera joan ziren irakasle. 1974tik 1978ra egon ziren bertan.

Itzuli zenean, arte erotikoari buruzko erakusketa antolatu zuen Unibertsitate Katolikoan 1980 inguruan. 1981ean, Pinocheten diktaduran, Chancho Operazioa burutu zuen: hiriguneko Ahumada kalean zerria askatu zuen kalea korrika zeharkatu zezan, Pinocheten txapela berdina buruan zuela. 1988an Independientes por el Consenso Democrático mugimenduaren sortzaileetakoa izan zen, diktaduraren aurka egonik alderdi politikoetan militatzen ez zuten pertsonak bildu zituena.

2003an, estatu kolpearen 30. urteurrena betetzen zela-eta, irrati antzerki hau egin zuen: Salvador Allenderen azken epopeia.

Arbaso euskaldunak, fortuna egindakoak

Genealogia aztertzeko aukera ematen duen webgunean arakatuta, Monica Echeverriatik zortzi belaunaldi gora eginda, ikus daiteke 1680 inguruan Nafarroatik "indietara" joandakoen ondorengo dela. Ez justu Echeverria abizenagatik, ordea, hau Sevillatik joandako ahaide batengandik baitatorkio. Lekaroz eta Larrain abizenak ditu Euskal Herritik joandako arbasoenak.

Pedro Lecaros Berroeta Ziga herritik (Baztan) joan zen Santiagora eta alkate izan zen 1736an. Bere lehengusu txiki Micaela Lecaros Ovallesekin ezkondu zen eta harekin izan zituen ondorengoak.

Bien alaba Maria Josefa Lecaros Lecaros, Juan Francisco Larraín Cerda-rekin ezkondu zen, eta gizon honek ere aita Nafarroatik Txilera joandakoa zuen: Santiago Larrain Vicuña, 1666an Aranazen jaioa. Santiagok fortuna itzela pilatu zuen (1.500 ukuilu) eta etxaldea zein jabetza Tobalaba-n finkatu zituen, egun La Reina deitzen dena, bere abizenaren eraginez.

Familia hauetan ugariak dira Santiagoko alkate izan direnak, eta badira politikan kargu handiagoak izan zituztenak ere: Manuel Echeverría Larraín diputatu izan zen eta Txileko konstituzioa egiten parte hartu zuen eta diputatu moduan sinatu zuen lehen konstituzioa, 1828an.

Ama idazle ospetsu

María Flora Yáñez zuen ama Monica Echeverriak. Ipuin eta nobelak idatzi izan zituen. 1933tik 1980ra 14 lan argitaratu zituen.