"Gure bankuak duen alde parte-hartzailea zertxobait iraultzailea da, kooperatibaren eredua erabiltzen dugulako eta banku batetan eredu horrek ahalbidetu dezake jende askoren diru gutxirekin gauza handiak egitea. Bestalde, banku etikoen artean, politikoki konprometituenetakoa da BPE. 'Nire diruarekin ez' kanpaina babesten dugu, jendeak hausnartu dezan banku konbentzionaletan dituen aurrezkiak nora doazen".

"Egun, konfiantza arazo larria dute bankuek, baina Banku Etikoari ez zaio halakorik gertatzen, gardena delako. Hiru banku baino ez daude munduan finantza-eragiketa guztiak webgunean argitaratzen dituztenak: BPE (gurea), Ingalaterrako bat eta Alemaniako beste bat. Beste ezberdintasun handi bat da banku konbentzionalek inbertsio murritzak egiten dituztela ekonomia errealean, eta gure kasuan, ekonomia erreala da funtsa. Banku handi batek aurrezkien zati txiki bat baino ez du bideratzen ekonomia errealera, eta gainerakoa inbertsio funtsetara, espekulazio finantzarioetara, produktu higiezinetara, banku arteko eragiketetara... zuzentzen du. Aldiz, BPEk ez du instrumentazio finantzarioa egin nahi, ekonomia errealean inbertitu nahi du. Adibidez, nekazaritzari dagokionez, finantza merkatua oso espekulatiboa da eta lur-akaparamenduaren gisako fenomenoak ematen dira. Ekonomia errealean egitura finantzarioak sortzen dituen hondamendien adibide garbia da".

Zor subiranoaz galdetuta, Ugo Biggerik dio oso negatiboa dela zorragatik ordaindu beharreko interesak nazioarteko merkatuak erabakitzea: "Herrialdearen kontra egingo du, interesekin diru asko irabazten baita eta bankuek nahiago dute zorran inbertitu, kooperatibetan edo industrian inbertitu beharrean. Gainera, absurdua da arau berberak egotea banku kooperatiba txikientzat eta banku handientzat, eta halako finantza eragiketetan arriskurik apenas egotea. Transakzio finantzarioari tasa bat jarri behar zaio".