Finalaurrekoak, ondo atera ezkero, kategorikoak izaten dira. Igandeko Durangokoa gutxien-gutxienean, gozatzekoa izan zen. Puntuaketekin, beti bezala, polemika Landakoko ate aurrean, tarte handia lehenengotik bigarrenera, baxuegi beste batzuk… Eta oraingo honetan, zigarro arteko kritikagintzan, puntu-erantzunei ez-ezik, hainbat gaiei egurra indar bereziz. Eta egia esan, meritua badute gure bapatekari hauek, auto-ilara bati edo barrita energetiko batzuen paperei seina bertso ateratzeko. Bejondeizuela!

Barkatuko didazue ageriko zerbait esaten badut, baina Aitor Mendiluzek hizketan baino errazago egiten du bertsotan, edo hori gogoratu genuen behintzat lehenengo bertsotik. Esango nuke, zaleago izan edo ez, utzitako bertsoak-bertso, kapazidade hori ikustea espektakuloa dela bere horretan eta punto. Eta nekea eta postua dira gutxienekoa esan bazigun ere ofiziotan, ondo merezitakoa izan zuen atzokoa.

Segidan Miren Amuriza, otsokumeak ondo defendatuta, hortzak bistan, lehenengotik puntu tarte dezentekoa aterata ere, saioan zentratuta, serio, baina hala esan zigun-eta berak seiko motzean: hobe orain estu hartzea, gero damutzea baino, eta arrazoi. Eta kartzelakoan esandakoak interesatuki erreskatatzen baditugu, zera esango genioke bere hitzekin: hara noraino heldu den, harritu gaitu zeharo (harritu agian ez) eta oraindik iritsi baietz, askoz ere aurrerago! Segi!

Jon Maiak gogorarazi zigun nor den Maia, esango nuke batik bat kartzelakoan, eta BEC-a buruan darabilela argi utzi zigun entzule danoi; baina ofiziotan hala gomendatu bazion lagunari, geuk hari itzultzen diogu orain: berak bakarrik gainditu behar du azken apustua! Zorte on!

Oihana Iguaranek oso ondo aritu arren, berak aipatu bigarren peajea ez ote zuen atzo ordaindu. Hain nago txapel grinean, entrenatuz ekinean, eta lehiatu nahi nuke besteen neurri berdinean bota zigun seiko motzean, eta ofizioek sarri zenbat egia uzten dituzten, atzetik etorri zen Mendiluzerena kasu: besteak dira zure mailara jarri behar dutenak, bada bai, esango nuke, esaterako bakarkakoan egindako ekarpen horrekin neurria hark jarri zuela. Ederra.

Iñaki Apalategi, gorabehera handirik gabe, mailan, neurrian mantendu eta hurrengo faserako azken billetea lortuta etxeratu zen.

Azkenik Miren Artetxe izan genuen, askoren harridurarako, puntuazio baxuarekin, batik bat, puntu-erantzunetan zein seiko motzean utzitako bertsoak kontuan hartuta. Hala ere, bide egokia ez da sekula zuzena, esan zigun seikoan, eta problemarik ez neska honek, ze, giltzarik ez bada, sarraila aldatu egiten baitu. Edonola, txapelketako bidea errurik eta damurik gabe agurtu zigun, elegante.

Eta gaur buen rollito, kritika gehiegirik ez (lasai, etorriko dira-eta) zeren ospakizuna amaitu zenean, ez zen ezer amaitu, honek aurrera darrai eta hiru saio faltan, hortxe azken guda dantza zain, beraz, neuk bezala entzun zenutenez hau zertaz doan, azkenak atea itxi dezala.