Agurrak, negarrak eta besarkadak. "Zein ondo bizi diren irakasleak" esaldiak baino gehiago betetzen gaituen sentsazio bat dago. Eskola emozio txikien kumulu bat bada, azken egun honetan sentimenduen burbuila atomiko bihurtzen da ikasleekin. Ikasturtean zehar eskolara etortzea kostatzen zitzaion haurra ere, negar batean agurtu da. Eta une horretan konturatzen zara “zein ondo bizi diren irakasleak”. Ondo bizi dira bai... ziurgabetasunean hasi zen ikastaro oso bat antolatzeko gai izan direlako, aurreko ikasturtean galdutako konpetentziak berreskuratzeko eta indartzeko gai izan direlako, online trebatzeko eta lan egiteko gai izan direlako, burokrazia guztia betetzeko gai izan direlako, eta abar eta abar, ondo disimulatutako karga emozional batekin.
"Ikasturtean zehar eskolara etortzea kostatzen zitzaion haurra ere, negar batean agurtu da"
Baina garrantzitsuena egiteko ere gai izan dira, begietara ikusezina den hori konpontzeko gai: osasun mentala. Izan ere, distantzia soziala mantendu behar izan badugu ere, bihotzak gertu eduki ditugu, musukoak zeharkatzen zituzten irribarreak sortuz. Estresa motibazio bihurtzeko gai izan gara.
Ikasturte honetan ezin genien huts egin, eta azken besarkada horrek feedback bikaina eman digu. Aurten ere, benetako influencer-ak izan gara. Beste besarkada bat irakasleentzat.